سلام ُ علی آل یاسین السلام ُعلیک َ یا داعی الله ِو ربانـّی آیات ِ السلام ُعلیک َ …. اینکه ما زیارت آل یاسین می خوانیم ای کاش فقط برای این نباشد که ثواب ببریم این زیارت پیام های بلندی دارد هر کسی که می خواهد راه کار انتظار ناب شیعه ای را بفهمد وظیفه شناسی اش اینجا اینجا تعین شده است . در مرز دلدادگی به امام عرضه می داریم : السلام علیک …. سلام بر آن لحضه ای که بر روی سجاده ی نماز شبتان می ایستید .
ببینید انسان چقد خود را به امام نزدیک می داند که نشسته اید دارید نماز و قرآن آقا را می شنوید . چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنیدن به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن . عبارات عجیب است سلام بر قنوت ت ، سلام بر سجده ات ، اما عبارت عجیب تر اینکه : السلام و علیک هین التقوم السلام علیک هین التقود السلام علیک ….. مگر نشستن و برخواستن کسی هم سلام دارد !! باید بگویئم : پسر فاطمه من به قدری باید حضور شما را بالای سرم ببینم که نشست و برخواست من هم سبقه و رنگ و رضایت شما را داشته باشد .
اگر اینطوری شد شیعه و محب و منتظر واقعی در هر مجلسی پا نمی گذارد ، دست رفاقت با هر نا اهلی نمی دهد ، هر روشی را به اعتبار خودش اتخاذ نمی کند دنبال این است که ببیند محبوب ش از او چه می خواهد . موسی این جعفر علیه السلام می فرماید : مهدی ما ” وحید ، غریب ، ترید . در نیمه شعبان جمعیت جمکران میلیونی است . امام کاظم علیه السلام می فرماید : در دوره ی غیبت کبری مهدی ما تنها است خیلی غریب است و طرد شده و بیابانگرد است . باید از خویش بپرسیم چرا حجت حق خیمه را امن تر از خانه ی ما می داند ؟
باید ببینیم شیعه می گوید : ما در کنار واژی انتظار یک واژه ی دیگر ی به نام حقیقت ارتباط داریم . این ارتباط وظیفه شناسی ما را تعین می کند . ارتباط نه به دیدن هدف امام زمان (عج) نه به دیدن اینکه فقط کسی جمال آقا را ببیند بلکه به دنبال این باشد که رضایت حضرت نسیبش شود در دعای ندبه این همه بکاء و زجه و فریاد ها از غدیر تا انتظار تمام صحبت ها می کنیم اما آخرش به یک واژه می رسیم در پایان دعای ندبه می گویئم : خدایا بر سر ما محنت بگذار که آقای ما ، ما را بپسندد یعنی تمام زندگی ام و رفت و آمدم و کار و کاسبی ام درس خواندن ممبر رفتن ناله زدن روش و زن و بچه داری مجلس عروسی و عزا و تمام شعون زندگی ام طبق رضایت اون بزرگوار باشد .
این یعنی انتظار واقعی شیعه . یعنی من در یک نفس نباید از این آقا غافل باشم این بی مهری و بی وفایی ماست که کم به یاد آقا هستیم . در ماه رمضان مگر تشنه نمی شویم ؟ خیلی ها می گویند : بعد از افطار من هیچی نمی خورم جزء آب . وقتی اتش واقعی بیاید … گفت :
آب کم جو تشنگی آور به دست
تا بجوشد آب ت از بالا و پست
مرحوم حاج محمد علی فرمودند : در مسجد مقدس جمکران یک لحضه دیدم در محضر آقا هستم یک جام آب خنکی در دست حاج محمد علی بود ناخداگاه این آب را به حضرت تعارف کردم حضرت آب را از دستم قبول کردند و فرمودند : حاج محمد علی سلام من را به شیعیانم برسان . حضرت فرمودند : محمد علی به شیعیان ما بگو : اگر به اندازه ی همین آب خنک و گوارا که تشنه می شوند و از روی فطرت و تکوین جذبه دارند .
نسبت به این آب گوارا اگر هر روز شان اینطور تشنه ی ملاقات دیدن من مهدی بودند ما می آمدیم این غبار یتیمی و غربت را از روی صورت شان بر می داشتیم .
ای آرزو ترین بهار تنها امید روزگار
آرامش دل های زار ماه شب های انتظار
بیا برگردای مسافرخسته ازغم تو گسسته
تــار و پــود دل ِایــن دل شــکســته
ز هجر تو ابر دیده بهاره در فراغ نگاره چشم پنجره ها در خون نشسته در رویای دیدار تو ام.
