چقدر دعای بسیار زیبا و قشنگی در روز دوازدهم ماه مبارک عرض میکنیم به خدا متعال که خدایا من را مزین که به پوشاندن گناهان و پاکدامنی ، ابتدا وقتی به لغت « ستر » نگاه میکنیم شاید ساده ترین تفسیر و مطلبی که علمای عزیزمان در این باره فرمودند این است که یعنی گناهان مردم را مخفی کنیم به جای این که دنیال پیدا کردن عیب مردم باشیم توقفی کنیم و به عیب خودمان بپردازیم حضرت علی (ع) در یک بیان بسیار والای مولایمان خطاب به مالک فرمودند مالک اگر در شب بنده ای از بندگان خدا را درحال خطا دیدی فردا روز وقتی چشمت به این بنده افتاد اون را گنه کار خطاب نکنی شاید همین بنده در نماز شبی در دل شب ، در نماز صبحی توبه کرده باشد و میان خودش و خدای خودش را درست کرده باشد . بیاین به جای این که گناهان مردم را افشا کنیم و به عیب دیگران بپردازیم خدای متعال این طور داره این جور به ما گوشزد میکنند که از خدا بخوایم که بندگی را طوری طی بکنیم که گناهان مردم رابپوشانیم ، ابروی انان را حفظ کنیم و به عیب خودمان بپردازیم ، چقدر به ما ائمه علیها سلام به ما فرمودند که ابروی بنده خدا از حرمت کعبه بالا تره مرحوم سید نعمت الله جزائری رحمت الله علیه در کتاب انوارش در تفسیر دعای بسیار بابرکت و فراز بسیار با برکت « یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح » میفرمایند که خدای متعال دو ملک شب را غیر از دو ملک روز قرار داد شاید یکی از حکمت های این که دو ملک روز غیر از دو ملک شب باشند این است که زیادی گناه موجب رسوایی مانشود و این که این دو ملک اگر تنها باشد و این دو ملک اعمال انسان را شاهد باشند و شبانه روز شاهد گناهان زیادی از ما اند اما اگر دو ملک شب غیر از دو ملک روز مطمئنن گناهان کم تری را شاهد اند و در نظر این بزرگواران بوده اما این که خدای متعال ستار است فرمودند ستاریت خدا نمود بسیار زیادی در دنیا و نمود بسیار زیاد تری در اخرت در دنیا همه داریم میبینیم چه گناهان و اشتباهاتی سر میزنه از بنده اگر قرار بود خدا بنده اش را با کوچک ترین خطا و گناه پرده از حجاب انسان بر دارد و انسان را از این مستور بودن خارج کند اون وقت چه افتضاحی و چه ابرو ریزی برای بنده پیش میامد این در دنیا در اخرت هم که روایات بسیار زیادی داریم که خدای متعال حتی به پیغمبرش فرمود که طوری حسابرسی بندگانم را بکنم که ابرویشان حفظ بشه در اخرت « اللهم زینی فیه بستر و العفاف » یعنی عفاف و پاکدامنی ، پاک دامن بودن
در نامه ۴۵ نهج البلاغه حضرت علی (ع) میفرمایند که ای یاران من یاری کنید علی را « اعینونی بلورع و الجتهاد والسداد و العفه » یاری کنید مولایتان را با خصلت هایی که یکی از ان خصلت ها را حضرت میفرمایند پاکدامن بودن و عفت داشتن خوش به سعادت اونایی که در لحضاتی که در مسیر ازمایش قرار میگیرند گناهی به خاطر خدا و عنایت الهی از اون گناه چشم میپوشانند و دل به وادی حق تعالی میسپارند .
