◆ #متن_سخنرانی حاج آقا عالی ◆
✨روزی رســان✨
این عالم خدایی دارد که با دست مهربانش عالم را مدیریت می کند. همین را اگر کسی باور کند که دست خداوند متعال پشت صحنه هست، و هیچ چیزی در این عالم از حکومت خدا خارج نیست، این را اگر آدم بتواند وارد قلبش بکند؛ فقط اطلاعات ذهنی نباشد، جزء باورهای عمیق قلبی اش باشد، همه کارهایش در زندگی اش درست است. سختی و سادگی و … اینها برایش فرقی نمی کند.
خداوند متعال رزق را به هر شکلش برای ما می فرستد. علم را، هدایت را، شفا را، قدرت را …؛ همه کمالاتی که انسان ها نیاز دارند، پروردگار عالم می فرستد. منتها خدا رزقش را از پشت حجاب ها می فرستد یعنی به واسطه اسباب.
چرا حالا با اسباب می رساند و مستقیم نمی دهد؟ همین حکمتی دارد. آیا برای این بوده که عزتمند باشد؟ برای اینکه فرد خجالت نکشد؟ آیا به این دلیل از پشت حجاب ها می دهد؟ به چه دلیل هست، حالا بماند. هر چی هست بنای خدا این است که از طریق اسباب بدهد. منتها نگاه آدم های شرک آلود این هست که گاهی اوقات در همین اسباب گیر می کنند. اسباب را رزاق می دانند..!! معلم و استاد را رزق دهنده علم می دانند، دکتر و دوا را شفا دهنده می دانند. همانطور که وقتی با یک نگاه کودکانه از پدر، نان را می گیرند، بابا آب داد و بابا نان داد و … باباست که رزاق آدم می شود. گاهی اوقات خدا این اسباب را از کار می اندازد. یعنی به طور ظاهری اسباب دیگر نمی توانند روزی برسانند و به بن بست می خورند. فرض کنید نیازی پیش بیاید و تمام راه ها برای تامین این نیاز بسته باشد. گاهی اوقات راه های حلال را خدا می بندد، خیلی عجیبه. می تواند رشوه بگیرد می تواند نزول کند راه حرام باز است… اما خدا می گوید حق نداری آن راه را بروی. خدایا راه حلال بسته است، حرام را هم حق ندارم بروم. چه کنم؟؟
الان که نیاز داری و راه حلال بسته است، تو راه حرام را نرو و حرام را انجام نده؛ “یجعل لهم مخرجا..” من راه را برایت باز می کنم و از آنجایی که به گمانت نمی رسد، می فرستم.
ممکنه کسی بگه خدایا از کجا میخای بفرستی؟ من نه پس انداز دارم، نه کسی بهم قرض میده، حقوقم هم کفایت نمی کنه. از کجا میخای برسونی؟ خدا میگه تو چیکار داری من دارم وعده میدم که از اون جایی که گمان نمی کنی و به گمانت نمی رسه، برات می فرستم. خوش به حال کسی که وعده های خدا را باور می کند.
