آن شخصی که در رکاب امام حسین علیه السلام بود یک سری فاکتورهایی داشت و آن شخصی که پیاده شد خصلت هایی داشت . شیعه ی ما شناخته نمی شود مگر…. کسانی که امام را سر بریدند یکی از خصلت هایشان این بود : خیانت در امانت . تا حالا برای ما می گفتند : امام حسین علیه السلام برای نماز جنگید ند و برای احیاء دین جدشان رسول الله بکنند !! امام باقر علیه السلام یک بُعد عمیق تری از واقعه ی کربلاء را می شکافد .
خداوند آیت الله بهجت را رحمت کند می فرمود : این نقاط کوچک اتفافات در زندگی کم کم باعث می شود که انسان به انکار و استهزاء برسد . می گوید : حالا در امانت یک خیانتی کرد اینـکه چیزی نیست ؛ چند تا از این حالا حالا ها می گوید یک وقت می بیند منکر امام ش شد و امام ش را سلاخی کرده است . امام باقر علیه السلام می فرماید : اول دلیلی که اهلِ کوفه خیانت کردند آن چهار هزار نفر از کشتی امام پیاده شدند این بود که امانتدار نبودند .
در قرآن کریم سوره ی شعراء ؛ سوره ی هود ؛ سوره ی فرقان بیش از چهل آیه خداوند رحمان می فرماید : امانتداری صفت انبیاء است . می فرماید : هود امین خداست ؛ صالحِ امین خداست ؛ عیسی و موسی و ابراهیم امین خدا هستند سرآمد امنای عالم هم جناب خاتم الانبیاء محمداین عبدالله صلی الله علیه و آله که به محمد امین معروف هستند . می گوید : صفت انبیاء امانتداری است . در زیارت امام رضا علیه السلام می گوید :
السلام علیک یا امین الله بند اول زیارت نامه می گوید : السلام علیک یا امین الله : تو قبل از اینکه امام باشی امین هستی قبل از اینکه پسرِ پیغمبر باشی قبل از اینکه پسرِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها باشی امین هستی . در زیارت جامعه هم می گویم : السلام الیک یا امین وحی الله همچنین در قرآن هم به مومنین توصیه شده است . در سوره ی مومنون آیه ی (۸) مومن واقعی آن شخصی است که از کشتی امام حسین علیه السلام پیاده نمی شود آن که امام حسین علیه السلام را سلاخی نمی کند .
کسی است که امانتدار است و به عهد خود هم وفا می کند . نکته ی عجیب این آیه کلمه ی (رائون) است که از مادهِ ی (رعا) است رعایت کردن . خداوند رحمان رعا را برای من و شما آورده است . یعنی امام حسینی واقعی کسی است که شیش دنگ حواس ش به امانات است . چند نوع امانت داریم : امانت چشمی ؛ امانت کلامی ؛ امانت الهی ؛ امانت زبانی ؛ امانت مالی . همه ی اینا ها مراحل امانت هستند مومن فقط در مال مردم امانت ندارد بلکه در مجموعه ی امانات باید امانت دارباشد.
در حدیث آمده است : امام سجاد علیه السلام تهی دست شد از غلام ش به ذهن ش آمد غلام را در راهِ خدا آزاد کرد آن غلام تاجر شد و الان وضع خوبی دارد . امام گفت : از آن غلامی که آزادش کردم گ پول قرض می گیرم . پیش غلام آمد و گفت : غلام من را می شناسی ؟ گفت : بله شما پسرِ پیغمبر هستید گفت : من ده هزار درهم پول می خواهم بهم قرض می دهید ؟ گفت : بله آقا چرا ندهم پول را جلوی امام سجاد علیه السلام گذاشت تا امام رفت پول را بردارد غلام دست امام را گرفت گفت :
آقا این طور نمی شود یک گروای ضنانتی چیزی به من بدهید امام گفت : من چیزی همراهم نیست دست کردند داخل عبای خود و یک نخ از عبای خود را در آوردند و گفتند : اگر من را به عنوان امام قبول دارید این نخ عبا ی من گرو خدمت شما امانت باشد زمانی که من پول را آوردم شما امانت من را بدهید غلام نخ را گرفت و گذشت تا اینکه امام این ده هزار درهم را جور کرد پیش غلام رفت و گفت : غلام بیا این پول ت تا غلام خواست پول را بگیرد امام مچ غلام را گرفت و گفت : اول امانتِ من را بیاورید گفت : آقا یک نخ که دیگر ارزش این حرف ها را ندارد که گفت : نخ باشد امانت اگر یک نخ هم باشد نباید کوچک شمرده شود .
