کسی را مسخره می کنیم اسمش را شادی می گذاریم تمام شخصیت طرف را لکه دار می کنیم بعد می گوئیم تیپ سازی . چه تیپ سازی ؟ تمام آبروی طرف رفته مخصوصا” در صفاتی که غیر ارادی هست . حالا یک وقت کسی عادت دارد کاری انجام دهد می تواند ترک کند اما یک کسی زبان ش ؛ راه رفتن ش ؛ عضو ش اشکال دارد که دستِ او نیست .
بخواهیم تقلید و ادای این کس را دربیاوریم کار خوبی نیست آن هم در کشور جمهوری اسلامی . اینطور نگاه ؛ نهادینه می کند تمسخر را . اگر بیام فلان هنر پیشه فلان مجری فلان وزیر را حتی ؛ یک وقت می بینیم کم کم در مردم سرایت می کند به بزرگان و علما . اگر اشکال داشت یک مجموعه ی رسمی مملکتی نباید این را انجام دهد پس معلوم است این مانع ای ندارد .
لذا تمسخر ؛ استیزاء اسم ش را بگذارید تیپ سازی . تیپ سازی یعنی چه ¡¡ ادای کسی را دربیاورید و مسخره کنید ؛ این غیر از سرور است غیر از شادی است لغو و لهو شادی نیست . امام سجاد علیه السلام به خدا عرض می کند من از هر لذتی و سروری که یاد تو در آن نباشد پناه می برم به تو . سرور و لذتی که بخواهد انسان را از خدا غافل کند.
