امام باقر علیه السلام فرمود : قیامت که می شود مادر ما در آستانه ی درب بهشت می ایستد اما وارد نمی شود . خطاب می شود فاطمه خدا بهشت خود را تو زینت کرده است بهشت برای تو خلق شده است چرا وارد نمی شوی ؟ دستان مبارک خود را بالا می آورد و صدا می زند : خدایا من نگران شیعیان و محبین خود هستم . خاک بر سر مردم مدینه کنند چطور دل شان آمد این خانم به این مهربانی را بین در و دیوار آزار دهند!! مادری که تمام عشق ش بچه هایش هستند مادری که به یک یک مردم ناسپاس مدینه دعا کرد در حالی که آنها بی ادبی وجسارت کردند .
امام حسن علیه السلام می گوید : یک شب جمعه از سر شب تا سحر به یک یک این مردم نمک نشناس ناسپاس مادر مان دعا کرد . کاری با بی بی کردند که حاضر شد از بچه های قد و نیم قد خود دل ببرد کاری با هاش کردند که بین در و دیوار صدایش بلند شد : علی به دادم برس تو شوهر من هستی یک دفعه ای حرف ش را عوض کرد و گفت : نه علی تو نیا فضه تو بیا به خدا بچه ام را کشتند .
فضه می گوید : آقا یک نگاهی به صورتم کرد و فرمود : فضه برو خانم ت به یک زن احتیاج دارد . صدا می زند : خدا یا نگران احوال شیعیان و محبین م هستم خطاب می شود فاطمه ” امروز امیر در ِمیخانه تو هستی تو فریاد رس هر دل ِ دیوانه توهستی تو برو و هر کس را که می خواهی از صف محشر جدا کن و همراه کن بعد وارد بهشت شو . امام باقر علیه السلام می فرماید : در آن لحضه مادر ما به امر خطیر شفاعت مشغول می شود .
امام باقر می فرماید : مادر ما در لحضه ی شفاعت همچون مرغی که خم می شود با منقار دانه ی خوب و بد را از هم جدا می کند به صف محشر می آید و یک یک شیعیان خود را جدا می کند یعنی بر روی سرت می آید و می گوید : بلند شوید شما همانی هستید که وقتی روۻه خوان می گفت : در وسط کوچه تو را می زدند دادت بلند می شد و آه می کشیدید و می گفتید : مادر ای کاش ما بودیم و نمی گذاشتیم کسی به سایه ات چپ نگاه کند ، شما همانی هستید که : برای ی سه ساله من خودت را می زدید می سوختید و اشک می ریختید .
بیاید یک جوری زندگی کنیم که در آن ساعت به چشم حضرت زهرا سلام الله علیها بیایم ما را هم بین شیعیان خود ببیند . چه بکنیم تا به چشم ایشان بیانم چه کنیم که تحت لقاء ایشان محشور شویم ؟ پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند : ای مردم آیا می دانید در روز قیامت چه کسی از همه به من نزدیک تر است ؟ کسی که اخلاق ش به من شبیه تر و نزدیک تر است .
