از آقای بهجت پرسیدند شما از استاد خود آقای قاضی نقل کردید که : هر کسی نماز اول وقت خواند و به جایی نرسید آب دهن به صورت من پرت بکند یعنی این قدر قطعی است نماز با توجه منظورتا هست یا نماز معمولی ( همان نمازی که خود می خوانیم ) ؟ آقای بهجت صریحا” فرمودند : نـه ، همین نمازی معمولی فقط به وقت باشد . وقتی اذان می گویند بلند می شوید می روید برای نماز هر بار که اذان می گویند شما علیه یک بدی اقدام .می کنید می روید نماز .
امروز اذن گفتند سر وقت بلند شدید چه کار داشتید که آن را کنار زدید و آمدید نماز خواندید ؟ می گوید : هیچ کاری نداشتم تنبلی می کردم ولی تنبلی رو کنار زدم و بلند شدم آمدم . دیروز اذن گفتند بلند شدید رفتید سر نماز .. چه کار داشتید ولی آن کار را کنار زدید و آمدید ؟ آقا مشغول کسب و کار بودم خیلی منفعت داشت کنار زدم و آمدم این یعنی خود سازی . پری روز رفتید اول وقت نماز خواندید چه کار داشتید کنار زدید …. هیچ ، با رفقا نشسته بودیم گپ می زدیم مجلس شیرینی بود .
توی گوش مجلس شیرین زدم و بلند شدم . لذا وقتی خدا اذن را گفتن ، بگید خدا می خواست من الان از این حال و کار موقعیت بیرون بیام و بیرون آمدن از این موقعیت یعنی خودسازی و همچین انسانی دیگر بچه نیست که جزء کند و روحیات و حالات ش متفاوت خواهد شد . برای هر کسی خدا جداگانه اذن می گوید به شما نگاه می کند و می گوید : صبر کن ببینم مشغول چه کاری است بعد یک مرتبه می گوید : موذن الان اذن را بگو . الان باید بلند شود و از این کار جدا شود .
اذان هر کسی با دیگری فرق می کند ولی ما می شنویم اذان یک باره است و مال همه است !! این ظاهر آن است و گول ظاهر را نخورید . این اذانی که برای همه است طراحی شده است توسط پروردگار عالم برای هرکسی جداگانه است . تصادفا” برای همه یک جا در آمده است . این نقشه هایی است که خدا بلد است بکشد دیگر ….. باید توجه خود را به نماز خیلی بیشتر کنیم . حداقل سر نماز برویم و بگویم آقای نماز ما نمی دانیم چه کاری دارید انجام می دهید ولی ظاهرا” خیلی کارها از شما برمی آید . لذا وقتی خدا اذن را گفتن بگوید : خدا می خواست من الان از این حال و موقعیت بیرون بیام هر بار که اذان می گویند شما علیه یک بدی اقدام می کنید و به نماز می روید . خدا برای هرکسی جدا گانه اذان می گوید .
