یکی از یاران خیلی برجسته امام حسین علیه السلام جناب عابس بن ابی شبیب شاکری است . شخصیت خیلی بزرگواری بوده است خیلی هم قهرمان و شجاع بوده است این شخصیت زمانی که آمدند برای مبارزه با دشمن چون بسیار شجاع قدرتمند و قوی بود بعضی از لشکریان عمر سعد فریاد زدند کسی به مقابل این آقا نرود ایشان خیلی قدرتمند است هرکس برود کشته می شود هیچ کس جرعت نمی کرد جلو برود لذا عمرسعد دستور داد که از هر طرف به ایشان نیزه و تیر پرتاب کنند .
آنقد نیزه و تیر به بدن ش بزنند تا مستأصل شود و قوه و قدرت نداشته باشد بعد بروند به شهادت برسانند ایشان را بنابراین او را تیرباران کردند این جز با عشق و محبت ایثار و فدا کاری هیچ چیزی قابل توجیه نیست . در مقاتل نوشته شده است جناب عابس این عاشق دلباخته ی حق کلاه خود را از سرش برداشت زره را هم از تن درآورد تا آن تیر ها و نیزه هایی که برای خدا به او می خورد به پوست بدن ش بخورد .
وقت آن آمد که من عریان شوم
جسم بگذارم سراسر جان شوم
کربلا بزم گلستان من است
نیزهُ شمشیر ریحان من است
مرغ حق م تیر باران م کنید
زیرِ تیر و تیغ پنهان م کنید
آزمودم مرگ من زین زندگی ایست
چون رهم زین زندگی پایندگی است.
زندگی منهای عشق خدا منهای محبت این زندگی نیست این مردن است . زندگی که فقط مادیاد ؛ شکم پرستی ؛ دنیا پرستی ؛ پول پرستی ؛ مقام پرستی باشد این مردن است اما کسی که عشق و محبت خدا در دل ش است این حیاط واقعی دارد . حیات خود را در شهادت در راه خدا می دیدند تازه زنده می شوند .
